Berlin Duvarı ve 20 Yıldır Yıkılamayan Duvar  

9 Kasım 2009,
Berlin duvarının yıkılışının 20. yılı bu sefer her bir öncekinden daha görkemli bir şekilde kutlandı. Yüzbinlerce vatandaşın sokağa dökülüp kutladığı şenlik bu senenin en önemli hadiselerinden biri oldu. Alman halkı için karanlık bir yakın tarihin son kalıntısı olan duvarın yıkık parçaları günümüzde bir özgürlük sembolü olarak Avrupa'nın çeşitli müzelerinde sergileniyor.

1989 yılında (5 yaşındayken) hayal meyal hatırladığım şey, onca kalabalığın arasında dayımın omuzlarına çıkmışım, Brandenburger Tor'dan gelen kalabalık Trabbi (Doğu Alman Trabant arabalarının halk arasıdaki adı) ordusu. 80'li yılların New Wave ve Punk kültürünün merkezlerinden biri olarak Berlin o akşam her çoşkuyu ve taşkınlığı en yoğun şekilde yaşamıştı.

O gece itibariyle başlayıp haftalarca süren bir Doğu Almanya akını tüm şehri sarmıştı. Avro-Sosyalizmin kapalı ekonomisiyle o güne dek yedikleri en egzotik şey salatalık turşusuyken Batı'da manavlar dünyanın meyvelerini sunuyordu, türlü markaların envai çeşit ürünleri Doğu'luları büyülüyordu. Aylarca her çeşit mağazanın stokları rafların dolduğu hafta tükeniyordu. Durumu daha iyi anlayabilmeniz açısından Good Bye Lenin adlı filmi izlemenizi şiddetle tavsiye ederim.

Seneler geçti, gelişmiş Batı geri kalmış Doğu'yu kalkındırma projesine girdi. Bugünlerde Dresden, Leipzig, Rostock şehirleri Prusya zamanlarındaki gibi önemli ve intişamlı kentlere dönüştüler. Ancak yapılan harcamalar ülke ekonomisini ciddi anlamda sarstı. Dünya'nın yaşadığı ekonomik kriz ile ağır sanayi makinelerini pazarlama konusunda sıkıntı yaşayan almanlar, otomobil pazarı ABD'ye bağlı olunca da Irak anlaşmazlığı sebebiyle Porsche gibi
bir firmayı da iflasın eşiğine getirmiş, %80 oranında küçülmesine neden olmuştur.
Haliyle ekonomik sıkıntı şirketlerden çok halkı vurdu. Euro para birimi'nin kabulüyle fiyatların yarıya inmesi gerekiyorken ikiye katlanması en vurucu darbelerden biri oldu.

Almanya bu olaylar bütününe hep Batılıların penceresinden bakmıştır ve bakmayı da sürdürüyordur. Doğulular da en az karşı yakalılar kadar şikayetçi. Ekonomik bir çözüm olarak birleşmeyi uygun gören sosyalistler bugün devletin sosyal haklarından yeterince faydalanamamaktan ve işsizlik kavramını tecrübe edinmekten şikayetçi. İşin en üzücü kısmı, yapılan anketler duvarın tekrar örülmesinden ve iki ülkenin ayrılmasından yana olanların gün geçtikçe arttığını gösteriyor.

Belki de özgürlük bedeli pahalı bir haktır...